ΕΜΠ (Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο) - εκατοντάδες προσλήψεις υπαλλήλων αορίστου χρόνου, χωρίς διαγωνισμό

   ΕΠΑΝΥΠΟΒΟΛΗ - ΕΠΕΙΓΟΝ  

Στο ΕΜΠ (Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο) που υπηρετώ, έχουν γίνει εκατοντάδες προσλήψεις υπαλλήλων αορίστου χρόνου, χωρίς διαγωνισμό, κάτω από το απόλυτο καθεστώς γενικευμένης οικογενειοκρατίας, που αποτελούν την μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων και ως εκ τούτου και με παράνομες προσλήψεις και άλλες, δήθεν νομιμοφανείς.

Σε ένα τέτοιο καθεστώς οικογενειοκρατίας, παράνομων προσλήψεων αορίστου χρόνου που μπήκαν από το παράθυρο, κλικών, κομματισμού, ημετέρων, ανομίας, διαπλοκής κ.λ.π., εξυπακούεται ότι σε κάθε περίπτωση διαμορφώθηκαν άθλιες εργασιακές συνθήκες. Για να σώσουν την οικογενειοκρατία, τους αορίστου χρόνου που μπήκαν από το παράθυρο, την διαπλοκή, την ανομία, τις “φαμίλιες”, τους ημέτερους, επινοούν κάθε είδους τεχνάσματα και μεθοδεύσεις. Στο καθεστώς οικογενειοκρατίας, τους έξω από αυτήν, τους εξαναγκάζουν σε αδράνεια (στο ψυγείο). Τα μέλη της οικογενειοκρατίας αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία, εκλέγουν με την ψήφο τους υπηρεσιακά συμβούλια, διοικήσεις, συλλογικά όργανα, τοποθετούνται αναξιοκρατικά προϊστάμενοι κ.λ.π.

Φυσικό είναι τα μέλη της οικογενειοκρατίας και να χαρακτηρίζουν δήθεν ικανούς τα μέλη τους και τους εκτός οικογενειοκρατίας δήθεν ακατάλληλους. Ποιοι θα με αξιολογήσουν, για να απολυθώ; Τα μέλη της οικογενειοκρατίας; Τα υπηρεσιακά συμβούλια ή άλλα όργανα που βγαίνουν με τις ψήφους της οικογενειοκρατίας, αφού αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία; Οι «φαμίλιες»; Μήπως η όλη προσπάθεια των προϊσταμένων θα είναι να σώσουν την οικογενειοκρατία, αυτούς που μπήκαν από το παράθυρο, χωρίς διαγωνισμό, «την σάρκα από την σάρκα τους»; Θα αξιολογήσουν αρνητικά με τεχνάσματα ικανούς υπαλλήλους, με εμπειρία, πτυχιούχους, οι οποίοι προσλήφθηκαν μετά από επιτυχία τους σε Πανελλήνιο Διαγωνισμό, για να σωθούν οι ημέτεροι; Μήπως η οικογενειοκρατία οδηγεί και σε φαινόμενα διαφθοράς; Πρέπει να διαλυθεί η οικογενειοκρατία από τις Δημόσιες υπηρεσίες. Να διωχθούν οι επίορκοι αρμόδιοι, που προέβησαν σε αυτές τις προσλήψεις. Ναι στην αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά με διαφάνεια και αξιοκρατία. Σε ένα καθεστώς οικογενειοκρατίας, οι έξω από αυτήν, δέχονται διαρκή ηθική παρενόχληση (mobbing) και έναν επαναλαμβανόμενο εκφοβισμό και συστηματική εργασιακή ψυχολογική κακομεταχείριση (bullying). Επομένως επιβάλλεται άμεσα η Νομοθετική ρύθμιση για την προστασία του εργαζόμενου από: Την ηθική παρενόχληση (mobbing) & τον εκφοβισμό και την εργασιακή ψυχολογική κακομεταχείριση (bullying), το οποίο ζητά και η Ευρωπαϊκή Ένωση και έχει νομοθετηθεί σε άλλες Χώρες.

Η αξιολόγηση πρέπει να γίνει από ανεξάρτητη αρχή και όχι από την οικογενειοκρατία, την διαπλοκή, τους παράνομα προσληφθέντες, τις «φαμίλιες».

Σε ένα καθεστώς οικογενειοκρατίας, μια συνεχής και διαρκής ηθική παρενόχληση (mobbing) και ένας επαναλαμβανόμενος εκφοβισμός και συστηματική εργασιακή ψυχολογική κακομεταχείριση (bullying), είναι βέβαιον, ότι έχει καταστροφικά αποτελέσματα για την σωματική και ψυχική υγεία των εργαζομένων-θυμάτων και κατ’ επέκταση, των οικογενειών τους. Φυσικό είναι τα μέλη της οικογενειοκρατίας να χαρακτηρίζουν δήθεν ικανούς τα μέλη τους και τους εκτός οικογενειοκρατίας δήθεν ακατάλληλους.

Μετά από προσωπική οδυνηρή εμπειρία μου, που λαμβάνει χώρα τα τελευταία έτη, ως υπάλληλος, έχω υποστεί και υφίσταμαι μια συνεχή και διαρκή ηθική παρενόχληση (mobbing) και έναν επαναλαμβανόμενο εκφοβισμό και συστηματική εργασιακή ψυχολογική κακομεταχείριση (bullying), σας εκθέτω τις απόψεις μου για τα εξής:

Επιβάλλεται άμεσα η Νομοθετική ρύθμιση για την προστασία του εργαζόμενου από την ηθική παρενόχληση (mobbing) & τον εκφοβισμό και την εργασιακή ψυχολογική κακομεταχείριση (bullying):

Είναι κακοήθης συμπεριφορά και η υποβολή του εργαζόμενου σε ψυχολογική παρενόχληση, μιας συστηματικής και διαρκούς επίθεσης σε βάρος ενός προκαθορισμένου θύματος από ένα μεμονωμένο πρόσωπο ή ομάδα προσώπων, που σκοπό έχει να πλήξει και να βλάψει την φήμη, την τιμή, την αξιοπρέπεια και την ακεραιότητα του υπαλλήλου-θύματος και να τον ωθήσει τελικά να εγκαταλείψει την θέση εργασίας του. Πρόκειται ουσιαστικά για μία κατάσταση ψυχολογικής βίας-τρομοκρατίας. Εχθρικές συμπεριφορές που συνιστούν παρενόχληση αποτελούν οι προσβολές, η απομόνωση, συνεχών αρνητικών σχολίων, διάδοσης κουτσομπολιού, η χρησιμοποίηση ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων, μειωτικά σχόλια, στέρηση ευκαιριών, αγένεια, πειράγματα, ύπουλοι εκφοβισμοί, χρησιμοποίηση αισχρής γλώσσας ή σαρκασμού, διαβολές, εργασιακή υπονόμευση, εξευτελισμού, εισβολή στην ιδιωτική ζωή, ταπεινώσεις, συνεχής κακολογία,εξαναγκασμός σε αδράνεια, διάδοση αρνητικών σχολίων, καψώνια στην χορήγηση αδείας, φωνές δυνατά μπροστά σε άλλους, υποτιμητικά σχόλια, διάδοση ψεύτικων φημών, συκοφαντίες, εξευτελισμού, οι προσβολές στην προσωπική αξιοπρέπεια και η λεκτική βία κ.λπ. Είναι η επαναλαμβανόμενη αδικαιολόγητα επιθετική και κακοήθης συμπεριφορά κατά ενός εργαζομένου, που περιλαμβάνει ψυχολογική και λεκτική βία στον χώρο εργασίας. 

Γίνεται χρήση εκδικητικών, μνησίκακων, κακόβουλων ή εξευτελιστικών προσπαθειών για να υποβιβαστεί ένας υπάλληλος. Τέτοιες επίμονες αρνητικές επιθέσεις πάνω στην προσωπική ή επαγγελματική απόδοση είναι απρόβλεπτες, παράλογες και άδικες. Μειώνουν συστηματικά τον υπάλληλο-στόχο, για να διαβρώσουν την όποια υποστήριξη αναζητήσει αργότερα και τον δυσφημούν. Ο εκφοβισμός είναι μια σκόπιμη, επαναλαμβανόμενη και ασεβής συμπεριφορά προς έναν εργαζόμενο που έχει επιλεγεί ως στόχος. Ο εκφοβισμός και η βία, συνοδεύονται από απειλές ή προσβολές. Έτσι δημιουργείται ένα έντονα τοξικό εργασιακό περιβάλλον.

Στην Ελλάδα δεν υπάρχει ειδικό νομοθετικό πλαίσιο για την αντιμετώπιση του φαινομένου της ηθικής παρενόχλησης στον εργασιακό χώρο. Στην Ελλάδα για να τεκμηριωθεί νομικά το mobbing είναι δύσκολο με την υπάρχουσα νομοθεσία!

Το 2005 ψηφίστηκε ο Νόμος 3304 για την εφαρμογή της αρχής της ίσης μεταχείρισης ανεξαρτήτως φυλετικής ή εθνικής καταγωγής, θρησκευτικών ή άλλων πεποιθήσεων, αναπηρίας, ηλικίας, στον τομέα της απασχόλησης και της εργασίας (ΦΕΚ Α’ 16/27-01-2005). Ο Νόμος αυτός ενσωμάτωσε τις οδηγίες 2000/43/ΕΚ και 2000/78/ΕΚ, ωστόσο περιορίζει το παράνομο των παρενοχλήσεων μόνο σ’ αυτές που έχουν ως έρεισμα και βάση, τα πιο πάνω, χωρίς να επεκτείνεται ή να εστιάζει σε κάθε παρενοχλητική συμπεριφορά της οποίας μπορεί να τύχει ο εργαζόμενος στον χώρο εργασίας του.

Χωρίς διάθεση υπερβολής, οδηγούμαστε στο λογικό συμπέρασμα ότι: Για όλους τους υπόλοιπους εργαζόμενους που δεν ανήκουν σ’ αυτές τις ευαίσθητες κοινωνικά ομάδες επιτρέπεται απροκάλυπτα η προσβολή, η απαξίωση, η περιφρόνηση, η περιθωριοποίηση, η υποβάθμιση, η υποτίμηση, η επιθετική συμπεριφορά κ.λπ.!!!

Και είναι επιτακτική ανάγκη η αντιμετώπιση της εργασιακής παρενόχλησης, καθώς επιστημονικά τεκμηριωμένες μελέτες δείχνουν ότι έχει καταστροφικά αποτελέσματα για την σωματική και ψυχική υγεία των εργαζομένων και κατ’ επέκταση, των οικογενειών τους.

Σε πολλές χώρες της Ευρώπης υπάρχουν νόμοι που ρυθμίζουν με σαφήνεια τέτοιες καταστάσεις. Θύματα συμπεριφοράς mobbing μπορούν να καταφύγουν στα δικαστήρια και να μηνύσουν τον εργοδότη τους ή τον/-τουςmobber(s).

Οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης άρχισαν να περιλαμβάνουν στις νομοθεσίες τους προβλέψεις για την ηθική παρενόχληση από το 1990 και ύστερα. Πολύ σημαντικό στοιχείο είναι πως σε κάποιες χώρες, αιτία για να υπάρξει νομοθετική ρύθμιση αποτέλεσαν επιστημονικές έρευνες σχετικά με το φαινόμενο, οι οποίες έτυχαν μεγάλης απήχησης και ενδιαφέροντος π.χ., η Σουηδία, η Γαλλία, η Ολλανδία, το Βέλγιο, η Μεγάλη Βρετανία, η Ιρλανδία, η Ιταλία, η Γερμανία κ.λπ. Επίσης και σε άλλες χώρες υπάρχει νομοθεσία στην οποία μπορεί να καταφύγει ο εργαζόμενος που έγινε στόχος κακομεταχείρισης, όπως η Αυστραλία, ο Καναδάς, οι ΗΠΑ κ.λ.π.

Η νομοθετική ρύθμιση για την προστασία από το φαινόμενο της ηθικής παρενόχλησης, κρίνεται απαραίτητη και στην Ελλάδα, αφού θα αποτελούσε ένα είδος ελάχιστης πρόληψης και θα προέβλεπε τρόπους επίλυσης και αποκατάστασης της αξιοπρέπειας των θυμάτων. Επιπλέον, η διεξαγωγή ερευνών για την καλύτερη κατανόηση των διαφόρων παραμέτρων του φαινομένου, την έκτασή του σε υπηρεσίες και οργανισμούς και την εκ μέρους της πολιτείας προτάσεων και εφαρμογής μέτρων είναι επιβεβλημένη. Η νομική ομπρέλα που πρέπει να ανοιχτεί για το ζήτημα πρέπει να είναι κάτι πολύ περισσότερο από διεκδίκηση αποζημιώσεων. Οφείλει να δρα στην κατεύθυνση της πρόληψης, αλλά και στην προστασία του υπαλλήλου- θύματος που καταγγέλλει το φαινόμενο.

Ανεξάρτητα από τα πιο πάνω, θα πρέπει άμεσα να γίνει νομοθετική ρύθμιση, για την προστασία των μαρτύρων για την διαφθορά. Τούτο εξάλλου ζητά και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Μόνον έτσι θα αποκαλυφθούν οι επίορκοι, ώστε να διωχθούν.

Γ. Λ.

Γεώργιος Λουλούδης <geoloul@otenet.gr>