~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
..."Σκέφτομαι πως αυτά τα τρία συστατικά πρέπει νά 'χει η ζωή: το μεγάλο, το ωραίο και το συγκλονιστικό.Το μεγάλο είναι να βρίσκεσαι μέσα στην πάλη για μια καλύτερη ζωή. Όποιος δεν το κάνει αυτό, σέρνεται πίσω απ' τη ζωή. Το ωραίο είναι κάθε τι που στολίζει τη ζωή. Η μουσική, τα λουλούδια, η ποίηση. Το συγκλονιστικό είναι η αγάπη... Νίκος Μπελογιάννης [1915-1952]
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Απ' όλες τις αμφισβητήσεις η πιο γλυκιά, είναι αυτή που αδύνατοι σηκώνουν κεφάλι και αμφισβητούν τη δύναμη των ισχυρών. Bretolt Brecht

Oδοιπορικό στα παράλια της αλησμόνητης Μ. Ασίας

..........πολίτης //ουσιαστικό // κάτοικος πόλης που έχει πολιτικά δικαιώματα, ελεύθερος πολίτης...

..........πολίτης //ουσιαστικό // κάτοικος πόλης που έχει πολιτικά δικαιώματα, ελεύθερος πολίτης...
...................................................πολίτης //ουσιαστικό // κάτοικος πόλης που έχει πολιτικά δικαιώματα, ελεύθερος πολίτης......

Μετάφραση [Translate]

Κυριακή 26 Μαρτίου 2017

Το πολύ και το λίγο....

Περί Ψυχολογίας......................
Γράφει ο Γιάννης Ξηντάρας - Ψυχολόγος, (*)
www.xidaras.gr  // www.psychologistnow.gr



Παρακολουθούμε σε ζωντανή σύνδεση -αιώνες τώρα- έναν αγώνα αγωνιώδη ανάμεσα στην ποιότητα και την ποσότητα. Έναν αγώνα μπρα ντε φερ, μια τιτανομαχία μεταξύ του ποιοτικού και του ποσοτικού…
Οι φίλαθλοι, άλλοτε μάζες άθλιες, κρεμασμένες σαν τσαμπιά κι άλλοτε σοβαρές, μ’ένα ποτήρι λευκό κρασί στο χέρι, μάλλον μοιρασμένοι -αν και σαφώς περισσότεροι με την ποσότητα (κάποτε ήταν »κρυφοποσοτικοί», τώρα απελευθερώθηκαν, πέταξαν τις μάσκες -δεν τους αδικώ…)- φωνάζουν εκατέρωθεν τα συνθήματά τους:
- ''Ουκ εν τω πολλώ το ευ'', οι μεν -πιο φιλοσοφιμένοι…
- ''Δώσε και μένα μπάρμπα'', οι δε -πιο λαϊκοί…
Το δικό μας ερώτημα ωστόσο είναι άλλο: Άρτος ή θεάματα; Θα εξακολουθούμε να τραβάμε ένα σχοινί από εδώ ή από εκεί, ρίχνοντας λάδι σε έναν κοινωνικό και εσωτερικό/ προσωπικό »διχασμό»; Μήπως κι εδώ θα μπορούσε η λύση του όλου δράματος να είναι η σύνθεση, η συμπόρευση, η συνύπαρξη; Αντί να είναι δηλαδή η λογική του »ή το ένα ή το άλλο», γιατί να μην είναι η λογική του »και το ένα και το άλλο». 
Γιατί πρέπει συνεχώς να διαλέγουμε; Γιατί πρέπει να »διχάζουμε» εαυτόν και αλλήλους;

______________________________

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι  Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπευτής, πτυχιούχος Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Εθνικής Εταιρείας Ψυχοθεραπείας Ελλάδος. τ. συνεργ. στο Ευγενίδειο Νοσοκομείο. Επιστημονικός Υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου